วันนี้คิดกลอนไม่ออก โดนอ.แต่งกลอนมายั่วโมโห ฮ่าๆๆ เลยแต่งได้เลย
กลอนของอ.ผมนะ ที่ท่านส่งมายั่ว
น่าเศร้าใจกลอนไหนหาไม่พบ
เป็นจุดจบของกวีที่มุ่งหวัง จะแต่งกลอนทุกวันน่าขันจัง จุดหมายยังห่างไกลถ้าไม่เพียร
สงสารชายวัยฉกรรจ์ฝันไม่ออก
หรือช้ำชอกถึงดวงจิตเลิกขีดเขียน หากโด๊ปยาก็กลัวว่าใจวิงเวียน กลับไปเรียนรักใหม่ดีไหมโน้ต
======================
ผมเลยล่อคืนบ้าง
ฤๅกวีที่หวังพังสิ้นแล้ว
ความแน่แน่วแค่ไหนไม่เหลือหลอ
อาจต้องรอสักวันจึงดีพอ
อย่างไรก็อย่าอู้สู้ต่อไป
บทนี้อ.แก้ 2 ท่อนสุดท้าย
อาจจะมีสักวันหนึ่งซึ่งดีพอ อย่าพึ่งท้องอมือเท้าก้าวต่อไป
บทที่ 2 ที่ผมแต่งอย่างเร็ว
อาจไม่รู้ขอเพียงแต่แค่ใจสู้
ตั้งใจดูเรียนรู้เร่งขีดเขียน
อ่านหนังสือสร้างสมองอย่างหมั่นเพียร
เพื่อจุดเทียนในหัวตัวเราเอย
แต่อ.แก้เป็น
แม้ไม่รู้ขอเพียงแต่แค่ใจสู้ ศิษย์มีครูกูไม่เกรงเร่งอ่านเขียน เปิดตำราลับสมองตรองพากเพียร แล้วจุดเทียนส่องใจไม่ยอมกลัว
สรุปผลการแต่งกลอนในวันนี้ ผมยอมแพ้แต่โดยดี พรุ่งนี้เอาใหม่ เหอๆๆ
1 comment:
แต่งกลอนมันลำบากยากจริงหนอ
สระออสระอีมีมากหลาย
สระเออเจอทีไรใจแทบวาย
ต่อไม่ได้ทำยังไงบรรลัยกัน << (เขียนถูกป่าวเนี่ย บรรลัย กันพอดี ตั้งใจจะให้ความหมายแบบนั้นแต่พ้องเสียงกับ บรรลัยกัลป์ ประมาณเนี๊ยะ เขียนภาษาไทยไม่ค่อยถูกแฮะเรา)
Post a Comment