N' Poo @ Suan Rod Phai

น้องปู น่ารัก โพสท์ได้ถึงใจมากเลยครับ

ชอบครับ ตากล้องตกหลุมรักนางแบบ ฮ่าๆๆ

ปล. ไม่ต้องถามแล้วนะครับ ว่าน้องเขาเป็นใคร น้องเขาเป็นนางแบบ ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวครับ เหอๆ

CoE8 New Year Party 2007

วันที่ 23 ธันวาคม 2549 ที่ผ่านมา ชาว CoE8 ที่สิงสถิต ณ กรุงเทพมหานคร ได้รวมตัวกันร่วมดื่มกิน เฉลิมฉลอง เนื่องด้วยเทศกาลปีใหม่ ณ ร้านต้นซุง บรรยากาศในวันนั้นเต็มไปด้วยความชื่นมื่น รื่นรมณ์ สนุกสนาน น่าเสียดายสำหรับผู้ที่ไม่ได้ไปเป็นอย่างยิ่ง เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา มาดูรูปกันเลยดีกว่านะครับ

หนอน MS32DLL.DLL.VBS

วันนี้ได้ไปจัดการกับไวรัสตัวร้ายตัวนึงชื่ออะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามีไฟล์แปลกๆที่สร้างขึ้นชื่อ MS32DLL.DLL.VBS เหอๆ ตัวนี้แสบมาก ฆ่าเท่าไหร่ก็ไม่ตาย สุดท้ายเลยงัดกระบวนเด็ดจัดการทีละขั้น ฮ่าๆๆ ในที่สุดก็ตายหมด สะใจจริงๆ

 

หนอนตัวนี้แสบยังไงทราบป่าว มันไปเปลี่ยน shell ที่ windows explorer เรียกที่ให้คลิ๊กขวาที่ไดร์ฟต่างๆ จะมีขึ้นเป็น Open, Explore อะไรพวกนี้ให้เป็น Autoplay แล้วตัวมันก็ไปฝังไว้ว่าถ้ามีการดับเบิลคลิ๊กก็ให้เรียกตัวหนอนขึ้นมาทำงาน แล้วมันก็ยังไปเขียนไว้บน title bar ของโปรแกรม Internet Explorer ว่า Hacked by Godzilla ดูเหมือนกับว่าเครื่องดังกล่าวเป็นวินโดวส์เถื่อนยังไงก็ไม่รู้ ดูความแสบของมัน

 

วันนี้เป็นอีกวันที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิต ท้อแท้กับความรัก อยากจะมีใครสักคนที่มาให้รัก ขอใครก็ได้ที่รักผมอย่างจริงใจ เฮ้อ...

 

ประกาศรับสมัครด่วนนะครับ เหอๆๆ ทิ้งชื่อและเบอร์โทรไว้เลย เด๋วติดต่อกลับ ฮ่าๆๆๆ ทำยังกับจะมีคนให้อย่างนั้นแหล่ะ เอิ๊กกกก

ที่ปรึกษา ณ หน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง

วันนี้เปิดเครื่องขึ้นมาก็พบกับความงุนงง พร้อมกับคำอุทานในใจว่า “ไอ้พวกนี้ทำอะไรของมันเนี่ยยยย”

 ก็เล่นลงโปรแกรมป้องกันไวรัสเยอะแยะ เหมือนกับคนที่กลัวผีมากจนเอาทั้งพระเครื่อง กระเทียม ไม้กางเขน สายสิญจน์ และยันต์กันผีมาห้อยคอ แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะเครื่องมันยังใช้งานได้อยู่ (ทำตัวเหมือนรัสเซีย ถ้าเครื่องไม่พังก็ไม่แก้ไข) วันนี้ตอนเช้าก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรทำ เดินโชว์ตัวรอบห้องแล้วก็ไม่เห็นจะมีใครมาเรียกให้ไปทำอะไร (เฮ้อ..... เบื่ออออ) แล้วก็เลยหาเปเปอร์ทำธีซิสซะ ดีเหมือนกันแฮะ ชักอยากมาที่นี่บ่อยๆแล้วอ่ะ เพราะมีเวลาได้อ่านเปเปอร์ทำธีซิสนั่นเอง

 

เหตุการณ์ตอนเช้าเหมือนจะสงบ แต่แล้วก็เหมือนดังมีเสียงสวรรค์ “คุณโน้ตครับ คุณโน้ต มาดูเครื่องให้ผมหน่อยครับ”  เสียงแหบแห้งเบาๆของคุณชูลอยตามลมมา ผมก็เลยรีบลุกขึ้นแล้วถามคุณชูด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นว่า “มีอะไรครับ เกิดอะไรขึ้นครับ” ในใจก็คิดว่ามีงานทำแล้ว เพราะไม่อยากให้เขียนรายงานว่าเหตุการณ์ปกติเหมือนครั้งก่อน จากนั้นผมก็เดินตัดไปทางข้างหลังห้องเพื่อเลี้ยวเข้าไปหาโต๊ะของคุณชู แล้วคุณชูก็เล่าอาการด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึกให้ฟังว่า “เครื่องผมรู้สึกว่ามันจะช้ามาก ผมก็เลยเปิดดูโพรเซสพบว่ามีอันนึงกินหน่วยความจำไปตั้ง 7หมื่น7 ผมก็เลยลบทิ้งไปแล้ว”  ผมก็เลยเช็คดูก่อนเลยว่าที่รีจิทรีย์คีย์มีอะไรแปลกปลอมหรือไม่ โดยเปิดไปที่โปรแกรม Regedit ไปยังตำแหน่ง HKEY_Local_Machine/Software/Microsoft/CurrentVersion/Run/ พบว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่สองอันคือ SoundMaxTray ที่เรียกโปรแกรมชื่อ xmeron.exe และ CTFM0N.EXE เรียกโปรแกรมชื่อ CTFM0N.EXE ขึ้นมาทำงานในตอนที่บูตเครื่อง สังเกตดีๆที่ CTFM0N.EXE เป็นเลขศูนย์ (0) นะครับ ไม่ใช่ตัวโอ (O) แล้วแน่นอนครับว่าผมก็ลบคีย์สองอันนั้นทิ้งไปโดยไม่ลังเล จากนั้นก็เข้าไปดูที่ Startup ของ Msconfig ก็ปกติดี พอเสร็จในการตรวจสอบในตำแหน่งต่างๆที่ได้กล่าวมาแล้วนั้นก็ทำการรีสตาร์ทเครื่อง เพื่อที่จะเข้ามาตามหาเจ้าไวรัสตัวร้าย และแน่นอนว่าก่อนจะทำการลบทิ้งก็ต้องเก็บกลับไปยังศูนย์บัญชาการไวรัสที่ ThaiCERT ด้วย พอเสร็จสิ้นกระบวนการในการกำจัดสิ่งแปลกปลอมแล้วก็สรุปให้คุณชูฟังว่า สิ่งที่เขาเจอนั้นน่าจะเป็นพวกสปายแวร์มากกว่า เนื่องจากโจ้ได้ทำการติดตั้งโปรแกรมป้องกันไวรัสให้คุณชูเยอะมาก และแนะนำว่าตำแหน่งต่างๆในเครื่องที่ไวรัสชอบไปฝังตัวอยู่ที่ใดบ้าง นอกจากนี้ก็เปิดโปรแกรม Ad-Aware อัพเดตและสั่งสแกนทิ้งไว้ เป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการในการกำจัดสิ่งแปลกปลอมในเครื่องคุณชู

 

ก่อนเที่ยงหลังจากเหตุการณ์เครื่องพี่ชูสงบลง ผอ.พรก็เดินเข้ามาด้านหลังพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงคล้ายๆจะโวยวายใส่ผมว่า “เอาเบอร์โทรโจ้มาหน่อย” ผมก็หันกลับไปมองด้วยสีหน้าที่งุนงงพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า “เอาเบอร์โทรของโจ้ไปทำอะไรเหรอครับ” “ชั้นจะฆ่ามัน ชั้นจะฆ่ามัน” ผอ.พรตอบทันควันด้วยน้ำเสียงที่อาฆาตแค้น ทำให้ผมยิ่งงงหนักไปใหญ่ แต่พอผมตั้งสติได้ 2 วินาทีให้หลัง ผมจึงบอกว่า “เดี๋ยวผมต่อสายให้นะครับ เพราะว่าเป็นกฎระหว่างทีมงานด้วยกันเองหน่ะครับ ว่าจะไม่ให้เบอร์โทรส่วนตัวของทีมงาน จนกว่าจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของเบอร์โทรครับ” ขณะที่การสนทนาของผมกับผอ.พรเริ่มระอุขึ้น (จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับ เขียนให้ดูเว่อร์นิดๆ แต่ยืนยันครับว่าคำพูดทุกคำไม่ได้แต่งขึ้น) คุณชูเลยเข้ามาช่วยโดยการบอกว่า “เดี๋ยวผมโทรบอกคุณชวลิตแล้วฝากบอกคุณโจ้โทรหาผอ.” จากนั้นผมจึงลี้ภัยทางการเมืองหนีไปกินข้าวดีกว่า

 

ตกตอนบ่ายหลังจากที่ยัดข้าวจานใหญ่ลงท้อง ก็กลับขึ้นมาที่ห้องที่ไปนั่งเป็นที่ปรึกษา รู้สึกละอายใจที่นั่งหายใจทิ้งอยู่เฉยๆ จึงทำการตรวจดูในเครื่องที่ใช้งานอยู่ว่ามีเจ้าไวรัสตัวดีแอบซ่อนตัวอยู่หรือไม่ ผลก็พบว่ามีการติดตั้งโปรแกรมแปลกๆเยอะแยะมากมาย จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเครื่องนี้จึงมีสปายแวร์เยอะเหลือเกิน ผมก็ไม่กล้าเอาโปรแกรมออก เพราะกลัวว่าผู้ที่ติดตั้งไว้จะจำเป็นต้องใช้งาน เฮ้อ... เห็นแล้วเหนื่อยใจ ตอนนี้คงทำได้เพียงใช้โปรแกรมกำจัดสปายแวร์มาจัดการ เริ่มต้นด้วยอัพเดตโปรแกรม Spybot S&D แล้วสแกนหา ได้ผลคือ ไม่ปรากฏสปายแวร์ในเครื่อง แต่ผมก็ยังไม่เชื่อจึงดาวน์โหลดโปรแกรม Ad-Aware มาติดตั้ง แต่ไม่สามารถดาวน์โหลได้ ไม่ทราบว่าเนื่องจากสาเหตุใด สงสัยเย็นนี้คงต้องไปดาวน์โหลดที่ศูนย์บัญชาการแล้วกระมัง โน้ตบ่นเงียบๆคนเดียว

CoE KKU 15th Aniversary Part 1

วันที่ 11 พ.ย. 2549 ที่ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
งานครบรอบ 15 ปี ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์

28 Oct. 06 : Mink Wedding

คราวนี้เปลี่ยนบ้าง เจ้าบ่าวจุ๊บเจ้าสาว

ก็ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนมิ้งค์ของเราด้วยนะครับ ที่ได้สละโสดไปแล้ว ก็เป็นเพื่อนสมัยม.ปลาย เป็นคนที่สองในรุ่นที่แต่งงาน หลังจากตามปิ๊กไปติดๆ ปิ๊กมีลูกแล้วนะเว้ย พวกเธอก็อย่ายอมแพ้นะ ฮ่าๆๆๆๆ

งานแต่งเมื่อไร เป็นได้แค่แขกรับเชิญ อยากแต่งกับเขาเหลือเกินนนนนน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ปล. เศร้า เมื่อไหร่จะได้มีแฟนกับเขา จะได้แต่งๆสักที

จะอยู่อย่างไรเมื่อต้องขาดเธอ

เคยเป็นกันบ้างไหมครับ อาการที่คนที่เรารักมาก อยู่มาวันหนึ่งเขาต้องจากเราไป
หลายๆคนบอกว่าทำใจไม่ได้ เลิกไม่ได้ ลืมไม่ได้
เหตุการณ์เหล่านี้ได้เกิดขึ้นกับผมแล้ว แล้วมันก็ยังคงอยู่ในใจผมตลอดมา
พอถามต่อว่าเราจะทำอะไรกับเหตุการณ์นี้ได้ นอกจากทำใจยอมรับมัน
ยอมรับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น มีชีวิตอยู่ต่อไปในโลกที่สวยงามใบนี้
และคงจะไม่บอกว่าจะไม่มีความรักอีกอย่างแน่นอน เพราะว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
การมีความรักก็ทำให้ชีวิตเรามีความสุข แต่มีคนเคยบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
อย่างไรก็ตามผมก็ยังอยากจะมีความรักอยุ่ดี ถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บปวดอีกกี่ครั้งก็ตาม
ที่จริงแล้วผมเคยนั่งคิดนะว่าการเจ็บปวดเพราะความรักหน่ะ
มันเกิดจากการคาดหวังต่างหาก ถ้าเราคาดหวังมาก เราก็จะทุ่มเทมาก
แล้วก็จะเจ็บปวดมากเมื่อเราไม่ได้รับสิ่งที่เราคาดหวัง
ซึ่งผมเองก็ต้องเจ็บกับความคาดหวังของผมอยู่เรื่อยเลย

 

เมื่อความรักเดินทางมาถึงตอนจบของมัน คนทั้งสองไม่อาจจะลงเอยด้วยกันได้
ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร แน่นอนว่าต้องมีคนเสียใจแน่นอน
แต่เรื่องสำคัญคือตัวเราจะต้องทำตัวยังไง เมื่อก่อนเรามีเขา เราไปไหนมาไหนกับเขา
คุยโทรสับกับเขา คิดถึงเขา แต่ถ้าเขาไม่อยู่แล้วเราจะต้องทำอย่างไร
เราจะยอมจมอยู่กับความผิดหวังเหรอ เราจะยึดติดกับคนๆเดียวเหรอ คำตอบคือ
เราต้องอยู่กับตัวเราเอง เราต้องอยู่เพื่อวันพร่งนี้ เราต้องให้กำลังใจตัวเอง

 

สุดท้ายนี้ขอส่งถึงคนที่โน้ตรักไม่ว่าเราสองคนจะคบกันในฐานะอะไร เพื่อน
พี่น้อง แฟน ฯลฯ มันคงไม่สำคัญเพราะถึงอย่างโน้ตก็ยังรู้สึกดีกับตัวเองเหมือนเดิมนะ
และคงไม่จะไม่ถามด้วยว่าตอนนี้เราคบกันแบบไหน
เพราะตอนนี้โน้ตรู้สึกดีมากๆที่ได้คิดถึงตัวเอง ได้รู้สึกเป็นห่วง
อยากจะบอกว่ายังรักเหมือนเดิมนะ แต่ก็ไม่กล้า
เพราะกลัวความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยนไป ก็คงได้แค่ระบายผ่านบล็อกนี้แหล่ะ
อยากรู้จังว่าคนๆนั้นคิดยังไง ก็คงได้แต่ภาวนาว่าแค่ให้เขาคุยด้วยอย่างนี้ต่อไป
ก็ทำให้คนๆนึงมีความสุขมากๆแล้วหล่ะครับ
ขอบคุณสิ่งต่างๆคนต่างๆและเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้โน้ตได้รู้จักคนดีๆอย่างตัวเองนะ
ที่ผ่านมาโน้ตเคยทำอะไรผิดพลาดมาก็อยากจะขอโทษ ถ้าพรุ่งนี้มีโอกาสให้โน้ตได้แก้ตัว
โน้ตก็พร้อมจะทำนะครับ จะเฝ้ารอให้เราได้เจอกันนะ ช่วงนี้ดีจังที่ได้เจอกันบ่อยขึ้น
นึกว่าจะไม่ค่อยได้เจอกัน อิอิ อยากไปลอยกระทงด้วยนะครับ

วันเกิดที่แสนเหงา (Lonely Birthday)

วันนี้เป็นวันเกิด จะมีใครรู้บ้างไหมเนี่ย
วันเกิดวันนี้ก็เป็นเหมือนวันอื่นๆในรอบปี ไม่ได้มีความสำคัญอย่างไร
อาจจะดีก็ตรงที่มีคนอวยพรให้มีความสุขมากๆ
แต่ทำไมไม่เหมือนวันเกิดของคนอื่นๆก็ไม่รู้ วันเกิดของคนอื่นน่าจะเต็มไปด้วยความสุข
ไปเที่ยวกับคนที่รัก ไปกินข้าว ฯลฯ แต่วันเกิดของผมมันดูช่างเหงาเสียเหลือเกิน
ต้องอยู่คนเดียว เมื่อไหร่จะได้ไปกับคนรักของผมบ้างน๊า.....
เขาคนนั้นตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่ผมอยากบอกว่าเหงาเหลือเกินในวันพิเศษของผม
วันนี้จะพิเศษกว่าทุกวันอย่างดีก็อาจจะมีคนอวยพรให้มากมาย
ต้องขอบคุณทุกๆคนมากๆนะครับ ที่อวยพรให้ผม บางคนก็ไม่รู้หรอกว่าวันนี้วันเกิดผม
แต่ผมบอกเอง อิอิ

Happy Birthday to me. ขอให้มีความสุขมากๆนะตัวเรา (อวยพรตัวเองก็ได้)

เพื่อนๆเคยรู้สึกเหงาในวันพิเศษบ้างไหมครับ

Night shot @ Seoul

I walked from Sport Complex station to IBIS Hotel.

Morning Tour Seoul (Korea)

ICT Expo 2006

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมางานยุ่งมากๆเลยครับ เพราะต้องไปเฝ้าบูธที่งาน ICT Expo ในงานนี้ผมได้นำเทคโนโลยีบาร์โค้ด 2 มิติไปโชว์ สนุกดีครับ ได้ไปหัดถ่ายรูปคนด้วย ฮ่าๆๆ แม้ว่าจะถ่ายไม่ค่อยได้เรื่องเลยก็ตาม สิ่งที่ได้จากงานนี้

1. ได้เจอแฟนพันธุ์แท้ ฮ่าๆๆ เนื่องจากในงานนี้ผมไปออกบูธ แฟนๆของเว็บไทยเซิร์ท ก็ไปเจอผมหลายคนนะครับ อิอิ ก็โดนติงมาว่าเว็บไม่อัพเดต ก็จะอัพได้ไงอ่ะ แค่นี้ก็แทบจะไม่ได้นอนอยู่แระ แต่ต่อไปจะแก้ไขนะคร๊าบบบบบบบ
2. ได้ความรู้ เทคโนโลยีใหม่ๆ มากมายเลย ที่ชอบที่สุดในงานนี้ก็จะมีเครื่องวัดอารมณ์จากเสียง และแบตเตอรี่ของเหลว (Fuel Cell) ของบูธ NEC และที่ของ TOT ก็มีห้องลองเสื้อผ้าแบบไม่ต้องถอดเปลี่ยนด้วย เท่ห์ๆ อิอิ
3. ได้รู้จักน้ำใจของน้องๆและเพื่อนๆในทีม เพราะทุกคนตั้งใจทำงานเพื่อทีมทุกคน ช่วยเหลือผมในงานนี้ อยากขอบคุณนะครับ
4. สุดท้ายคือการที่ได้รู้จักใครบางคน เพราะผมได้เจอพริตตี้ในงานด้วยเยอะแยะ แต่ได้รู้จัก ได้พูดคุยกับคนสักคนนึง ก็รู้สึกดีใจที่ได้รู้จักคนเพิ่มอีก อิอิ ก็เพิ่งรู้ว่าอาชีพนี้เป็นอย่างไร อิอิ ขอบคุณนะครับที่ให้ข้อมูล มันทำให้ผมเปิดโลกของผมได้เยอะเหมือนกัน (นานๆทีจะได้รู้จักสาวๆสวยๆ อิอิ)

วันนี้ง่วงนอนแระ เอาไว้แต่งรูปเสร็จอาจจะเอาขึ้นมาอวดนะครับ อิอิ ติดตามได้เร็วๆนี้

ความสุขเล็กๆกับถุงเท้าสีสวย

วันนี้ก็ไปบรรยายเหมือนเดิม แถว scb park พูดก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ เหตุเนื่องมาจากยังคิดมากไม่หายจากเมื่อวานนี้ ตอนเช้าก็เข้าออฟฟิศไปเคลียร์งาน แล้วเดินตลาดนัด อิอิ ชอบๆๆ แล้วก็ได้แวะซื้อถุงเท้าไปฝากคนๆนั้นด้วย เห็นเขาบอกว่าถุงเท้ามันดำหมดแล้ว ผมก็เลยแวะหาซื้อสีสวยๆที่คิดว่าเขาน่าจะชอบ เอาไปให้เขาเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆ มันเป็นเพียงความสุขของคนๆนึงที่ได้ทำให้ผู้หญิงสักคน ก็พอเข้าใจนะว่าเขาเองก็ไม่ได้อยากรับอะไรหรอก แค่เขามาพบหน้าเพียงนิดหน่อยก็ดีใจแล้วหล่ะครับ

 

พร่งนี้ก็คงต้องรีบเขียนข่าว ตรวจ ppt แล้วก็ส่งให้พี่ชอง เฮ้อ... เหนื่อยหว่ะ เลยต้องส่งน้องอีกกลุ่มไปเฝ้าบูธที่งาน ICT Expo แทน ชีวิตนี้ต้องทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน

วันเปิดบล็อก

บล็อกอันแรกก็ถามเศร้าๆหรือเป่าวครับ อิอิ ย้ายมาเขียนในนี้บ้างดีกว่าเบื่อสเปซเอง

 

ช่วงนี้เป็นบ้าอะไรไม่รู้ มัวแต่นั่งคิดว่าควรจะเลือกทำอย่างไรดี ระหว่างสิ่งที่อยากทำ กับสิ่งที่ควรทำ ก็เลยลองตั้งคำถามนี้ถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายๆคน ผมก็ได้คำตอบต่างๆนานา หลากหลายแบบ บางคนก็ตอบว่าเลือกทำสิ่งที่อยากทำ โดยมีเหตุผลว่าคนเรานั้นมีอายุสั้นจะทำอะไรก็รีบๆทำ หรือบางคนบอกว่าชอบเสี่ยงก็เลยเลือก แต่คนที่เลือกสิ่งที่ควรทำนั้นก็มีเหตุผลของเขาเช่นกัน บางคนก็บอกว่าไม่อยากเป็นมือที่สามบ้าง เป็นต้น แต่บางคนก็ตอบว่ามันควรที่จะมาด้วยกัน ให้เป็นสิ่งที่ควรทำและเราอยากทำด้วย ฯลฯ แล้วเพื่อนๆหล่ะคับ คิดว่าจะเลือกอะไรเล่าให้ฟังหน่อย

 

ผมจะให้สถานการณ์ทิ้งไว้ สมมติว่าเพิ่งเลิกกับแฟนโดยที่เรายังรักแฟนเก่าของเรามากเช่นเคย แต่เขาก็อาจจะคุยกับเราได้ แต่ว่าไม่มีทางกลับมาเป็นคนรักกันเช่นเดิม แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่นะ จากนั้นอยู่มาวันนึงเราไปเจอแฟนเก่าของเรามากับอีกคนซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร เพื่อนเขาหรือไม่ แฟนใหม่ หรือคนที่เขาคบกันอยู่ ฯลฯ ถ้าเป็นเช่นนี้เราจะเลือกทางไหน ระหว่างรักต่อไปตามที่ใจเราเรียกร้องหรือต้องการ หรือว่าเลือกจะเดินออกจากเขาไปเลยดีไหม เป็นต้น

 

เพิ่มความยากของคำถามอีก โดย ถ้าหากว่าเราเลือกเดินจากไป โดยที่คนที่เราเห็นวันนั้นเป็นเพื่อนเขา แต่เขาก็ยังชอบๆเราอยู่ เราจะเสียดายหรือไม่ หรือหากว่าเราเลือกที่รักเขาต่อไป เราจะรับได้ไหมถ้าหากว่าเราต้องเจ็บปวดเพราะคนๆนั้นเป็นแฟนใหม่ของเขา เป็นต้น

 

ลองแนะนำหน่อยนะครับ อยากรู้จิงๆ

 

+++++++++++++++++++++++

คำถามจบไป วันนี้ไปเปิดบูธเรื่องบาร์โค้ดสองมิติมาครับ ที่งาน ICT Expo เมืองทองธานี้ อิอิ ใครว่างๆจะไปเจอกันก็ไปหาได้นะครับ อยู่บูธของเนคเทคอ่ะ

 

มองภาพผ่านกล้องโทรศัพท์มือถือ

พอนั่งปุ๊บก็ปิ๊งไอเดียใช้พระอาทิตย์เป็นดวงไฟ อิอิ แล้วจุดในตะเกียง ที่โรงแรมแม่น้ำ ริเวอร์ไซด์ เช่นกัน

ดังคำที่ว่า "ศิลปินสามารถใช้ทุกอย่างถ่ายทอดศิลปะ" ดังนั้นผมจึงงัดโทรศัพท์มือถือโนเกีย 6630 ของผมมาถ่ายทอดเรื่องราวที่ผมได้ไปเจอมา ส่วนใหญ่จะถ่ายรูปคนมากกว่า โดยเฉพาะคนๆนั้นของผม ตอนที่ผมไปคัดเลือกรูปออกมานั้น ทำให้ผมได้เห็นเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ที่ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับคนๆนั้น แต่บัดนี้คนๆนั้นไม่ได้อยู่กับผมแล้ว ผมไปไหนมาไหนคนเดียวคงต้องหัดอีกสักพักกว่าจะชิน เห็นภาพแล้วคิดถึงจังเลย แต่มันคงไม่มีวันที่จะกลับมาได้เหมือนเดิมอีกแล้วหล่ะ ผมทำใจได้แล้วครับ อิอิ มาดูกันเลยดีก่า

Wat Phra Kaew Vol2 (Replay)

มุมนี้ที่ต้องการ อิอิ

ไปตั้งแต่วันที่ 22 เมษายน 2549 เป็นวันเกิดของใครบางคนที่ผมไม่อาจลืมได้เลย ซึ่งเคยโพสท์ให้ดูก่อนหน้านี้แล้ว แต่งวดนี้ลดขนาดปรับสี ลงชื่อผม ก็เลยเอามาให้ดูอีกทีนึงนะครับ ยังไงก็วิจารณ์กันได้คัรบ

TU Hor Phar

ช่วงอ.บรรยายผมก็เดินมาข้างนอก ตั้งขากล้องแล้วสอยรอบๆหอพระหน่อย

ก็วันที่ 19 ที่ผ่านมา พี่ต้าร์ได้ชวนไปออกรอบ ฮ่าๆๆ ไปช่วยถ่ายรูปในงานทำความดีฉลองในหลวงของเราบริเวณหอพระ ของม.ธรรมศาสตร์รังสิต ก็เลยไปร่วมแจม เพื่อใช้การแคนดิทที่ผมถนัด ฮ่าๆๆ แคนดิทคือการแอบถ่าย อิอิ ในงานนี้ก็สนุกดี ถ่ายมาไม่ค่อยเยอะ แต่ก็คัดออกมาโชว์กันแค่นี้นะครับ

Note + Toon Graduate @ CU

เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 2547 ที่ผ่านมานั้นผมได้ไปจุฬาซึ่งเป็นวันซ้อมรับปริญญาของตาล แต่ก่อนกลับได้เจอนักร้องคู่หนึ่งที่น่ารัก เหอๆ ก็คือโน้ตตูน ผมก็เลยสอยรูปมาตามระเบียบ เป็นนักร้องที่ผมคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่ถือตัวและให้ความสนิทกับแฟนคลับอย่างดีมากๆ ผมเห็นแล้วก็ประทับใจ เลยเอารูปมาฝากเพื่อนๆทุกคนครับ อิอิ


ปล. ผมดันลงวันที่ผิดในรูป ฮ่าๆๆๆ โง่ไปเลย

Local Museam Don-Muang

ลงทะเบียนก่อนเข้าเยี่ยมชมนะ

วันนี้ได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเขตดอนเมือง ทำให้ได้รู้จักว่าความเป็นมาของดอนเมือง สนามบินดอนเมือง ฯลฯ สถานที่นั้นตั้งอยู่ในเขตวัดพรหมรังสี เป็นแหล่งข้อมูลของดอนเมืองที่น่าสนใจมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆ แต่อัดแน่นไปด้วยข้อมูลที่ผมเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลย อาจจะเนื่องด้วยเพิ่งเปิดได้แค่ปีเศษเอง คนไปเยี่ยมชมนั้นก็ไม่ค่อยเยอะ เพราะว่าก่อนผมจะเข้าไปนั้นผมได้โทรถามว่าเดินทางอย่างไร เหมือนคนที่รับสายนั้นจะตื่นเต้นและดีใจมากที่จะมีคนไปเที่ยว เหอๆ สวยไม่สวยยังไงรับชมเองนะครับ อิอิ

Fireworks

KK Park @ morning

Red Cross Fair

Toux Toh Wedding

CU + TU Soccer

CoE KKU Meeting#1

Wat Pra Kaew

02 Jan 06

Kathin and Park @ KhonKaen

Farm ChokeChai