ในที่สุด สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

เมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับผม เกือบแย่เหมือนกันแต่สุดท้ายยังรอดมาได้ เรื่องราวมีอยู่ว่า เมื่อคืนตอนประมาณเที่ยงคืนได้ อาการของโรคหายใจเกิน หรือผมจะเรียกมันว่าโรคไฮเปอร์ (Hyperventilation Syndrome) ซึ่งก่อนหน้านี้เคยเป็นค่อนข้างบ่อย แต่พอโตขึ้นเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองได้มั๊ง ทำให้ไม่ค่อยเกิดอาการ ผมมักจะเป็นบ่อยครั้งที่เกิดความเครียดสุดๆ สะสมเป็นเวลานาน และไม่ได้ระบายออกมา ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามหรือสี่ในรอบหกปีกว่า และเป็นครั้งแรกในรอบสามปี

โรคหายใจเกิน หรือ Hyperventilation Syndrome เป็นสภาวะที่ร่างกายขาดคาร์บอนไดออกไซด์ เนื่องมาจากจังหวะการหายที่เปลี่ยนไปอันเนื่องมาจากความเครียด ความกดดัน หรือตกใจสุดขีด ทำให้ร่างกายเร่งจังหวะหายใจและควบคุมไม่ได้ในระยะเวลานึง ซึ่งก็นานพอจะทำให้คาร์บอนไดออกไซด์อยู่ในร่างกายและสมองไม่เพียงพอ จนทำให้มือ เท้าและใบหน้าเกิดอาการชา ถ้าหากยังควบคุมจังหวะหายใจตัวเองไม่ได้ต่อไปอีก อาจจะทำให้ถึงขึ้นเป็นตะคริวได้เหมือนกัน เนื่องจากก่อนหน้านี้ผมเป็นบ่อยๆ จึงศึกษาวิธีการรักษาอาการ นั่นคือวิธีการที่จะต้องรักษาก่อนอื่นเลยคือ หาถุงพลาสติกมาครอบที่จมูกและปากของผู้ป่วย เพราะว่าร่างกายขาดคาร์บอนไดออกไซด์ และในขณะนั้นคาร์บอนไดออกไซด์มีมากในลมหายใจออก ดังนั้นจึงจำเป็นต้องให้สูดลมหายใจที่หายใจออกมากลับเข้าไปในร่างกายใหม่ ในช่วงที่ครอบนั้นจะต้องเปิดถุงให้ออกซิเจนเข้าไปบ้าง ไม่งั้นจะตายเพราะขาดออกซิเจน เหอๆ

ส่วนวิธีการป้องกัน คือห้ามเครียด (ฮ่าๆๆ ใครมันจะไปทำได้ฟระ) ถ้าหากรู้ว่าจังหวะการหายใจผิดปกติไป จึงต้องกลั้นหายใจชั่วขณะ หรือหายใจให้ช้าลง (พูดง่ายเน๊าะ ถ้าตอนนั้นมันคุมไม่อยู่เฟ้ย) รักษาสภาวะจิตใจให้เป็นปกติ (ก็ปกตินะ ยังไม่ได้บ้า) พอแระขี้เกียจพิมพ์แล้ว ไปฝึกนั่งสมาธิ ฝึกการพัฒนาความจำดีกว่า

อยากรู้เพิ่มก็อ่านเอาแล้วกัน กดฉันที