Saturday, June 07, 2008

ความเครียด

ทุกคนก็คงมีช่วงที่ตึงเครียดบ้าง ผมเองก็คนนึงที่ต้องมีความเครียด แต่ความเครียดนั้นเราจะจัดการมันอย่างไร นี่ต่างหากถึงเป็นหนทางในการแก้ไขปัญหาที่แท้จริง

ในช่วงนี้เหมือนมีมรสุมมันพัดกระหน่ำมากมาย จนตอนนี้แทบจะเอาตัวไม่รอดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานที่มากมายก่ายกอง ไม่รู้ว่ามาจากไหน ทำไมถึงเยอะแยะเหลือเกิน เรื่องคนในครอบครัวตอนนี้แต่ละคนก็วิกฤตเหมือนกัน รวมทั้งมีเรื่องเกิดกับคนที่รักมากที่สุดในชีวิต ก็รู้นะว่าพยายามบังคับเขาแล้ว แต่เขาก็คงทำไม่ได้หรอก แต่ผมก็จะพยายามทำให้เขาอยู่กับผมให้นานที่สุด ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม อยากจะไปบอกเขา ขอให้เขาเชื่อผมอีกครั้ง ผมเองก็อยากจะบอกเขานะ ว่าผมรักและห่วงเขามากแค่ไหน ถ้าเขาเชื่อผมแล้วสิ่งที่ตามมาคือผมต้องใช้เงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นอาจจะไม่มากมายอะไร แต่สำหรับผมแล้วมันถือเป็นเงินจำนวนค่อนข้างเยอะที่ต้องจ่ายทุกเดือน ไหนอีกสามเดือนก็จะต้องเริ่มผ่อนคอนโดอีก ไหนจะต้องเก็บเงินค่าเรียนและสอบโทเฟลอีก ไหนจะต้องใช้กินอีก เกิดมาตัวใหญ่ทำไมฟะเนี่ย กินเยอะ เปลือง ตอนนี้สับสนไปหมดเหมือนกัน เรื่องให้คิดหน่ะเข้ามาได้นะ แต่ขอให้มาทีละเรื่องได้ไหม ไม่ใช่เล่นเข้ามาเป็นซีรี่ย์แบบนี้ ตอนนี้ลำพังแค่งานอย่างเดียวก็เจอปัญหารอบข้างรุมเร้า ต้องติดต่อกับคนอีกมากมาย ต้องแก้ปัญหาต่างๆ แบบนี้ใช่ไหมที่เขาว่าสถานการณ์สร้างวีรบุรุษ

เฮ้อ... ตอนนี้อาจจำเป็นต้องใช้เงินเพิ่มอีกเดือนละจำนวนหนึ่ง เราจะทำไงดีเนี่ย แวะมาบ่นผ่านบล็อก เพราะตอนนี้สับสนจริงๆ ไม่รู้จะไปคุยกับใครได้ อยากให้มีคนมาอยู่ใกล้ๆ มาฟังผมบ่นหน่อย เครียดจัง ไม่รู้ว่าจะทำอะไรก่อนดี ตอนนี้รู้เพียงอย่างเดียว คือจะใช้สมองของเราทำเงินจากทางไหนได้บ้าง มีหลายวิธีที่ยังไม่เคยลอง และอาจจะต้องทำเสียที ไม่ว่าจะเป็นการเขียนหนังสือขาย การจัดอบรมที่ถนัด หรืออาจจะเข้าแข่งขันชิงแชมป์ความจำระดับประเทศ เผื่อฟลุ๊ก เบื่อความรู้สึกตัวเองตอนนี้จัง เบื่อที่ต้องมาคิดมากอยู่เรื่อย คืนนี้กลับไปหายาคลายกล้ามเนื้อกินสักหน่อยดีกว่า คงจะได้หลับบ้าง คืนที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ที่นอนวันสามสี่ชั่วโมง เฮ้อ.... (อีกรอบ)

ช่วงนี้เหมือนมีใครกำลังจะพิสูจน์ความแข่งแกร่งของผมอยู่เลย ผมกล้าท้านะ ผมผ่านไปได้แน่ แต่อาจจะเขว่บ้าง และจะผ่านได้แน่นอนถ้าเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับคนที่ผมรักมากคนนั้น เหนื่อยใจ เหนื่อยจนท้อ เหนื่อยจนไม่รู้จะทำไรต่อไป แต่อย่างไรก็ตามชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป เพราะฉะนั้นทำได้อย่างเดียวคือลุย ก่อนหน้านี้ผมได้รับฉายาจากที่ทำงานถึงเรื่องความอึดในการทำงาน ผมไม่ใช่คนที่เก่งอะไร แต่ผมมีความอึดมากกว่าคนอื่นแน่นอน

วันนี้ขอบคุณ พี่ทศ พี่เขม พี่เอ พี่เล็ก ที่ชวนผมไปทานข้าวกัน
และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน

10 comments:

Keattikun Noisuwan said...

กำลังใจ มีเต็มเปลี่ยม พี่โน๊ต ลุยมันไปเลย สู้ๆคับ
ทางนี้ก็สู้ๆ เหมือนกัน ^^

กั๊กคูล่า :[ said...

ทุกคนก็ต้องผ่านช่วงเวลานี้ครับโน๊ต ผมก็เคยผ่านมา
ตอนที่รู้ว่าคุณพ่อผมเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตอนนั้นผมคิดว่า
ถ้าผมไม่เข้มแข็ง คุณแม่และครอบครัวจะเป็นอย่างไร
ผมก็เลยต้องเข้มแข็งไว้ แล้วก็ทำตัวให้มีกำลังใจตลอดเวลา
ประกอบกับตอนนั้นมี กำลังใจดีที่ช่วยอยู่ข้าง ๆ

การมีคนอยู่ข้าง ๆ นี่ดีจังเลยนะครับ ^ ^

Aey H. said...

สู้ๆ ค่ะพี่โน้ต เอาใจช่วยด้วยคน
ชักจะลืมๆ ไปแล้วเจ้าความรู้สึกที่อยากทำอะไรเพื่อใครซักคน
แต่เท่าที่จำได้ลางๆ มันรู้สึกดีมากๆ เลยนะ
พลังมันมาจากไหนมากมายก็ไม่รู้
คนนั้นเค้าก็คงรู้สึกดีมากๆ นะถ้ารู้ว่ามีใครรักได้ขนาดนี้
ยังไงก็เข้มแข็งๆ นะคะ ทำได้อยู่แล้ว ^^

dworasayan !! said...

มันเป็นช่วงเวลา ถ้ามีหวัง ก็จักไปได้

r s said...

สู้ ๆ น่ะค่ะ
มาอ่าน เมนท์พี่แล้วรู้สึกดีขึ้นจังเลย

Panida Loasakul said...

ปัญหาทุกปัญหามีทางออกเสมอ ขอแค่มีความกล้า แล้วลุยเลย

Kitisak Jirawannakool said...

ขอบคุณครับ ทุกๆคน ที่แวะเข้าอ่านและให้กำลังใจ ยังไงผมก็ต้องลุย ขอบคุณอีกครั้งครับ

patthapon somprasong said...

อืม อ่านแล้วนะ

เราเปนกำลังใจให้เสมอนะ

^o^ Palajin ^o^ said...

สู้ๆคร้าบ

amornrak prasitwech said...

ขอบคุณที่แวะไปเตือนสตินะคะ ... งั้นมาเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ

เพลงเพราะจังเลย ความหมายดีด้วย ^^ ชื่อเพลงอะไรคะ ?