20090823 Eisa Dancing at Chatan

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม 2552 ที่ผ่านมา ผมกับผู้ร่วมเดินทางขาประจำอีกสามคน (Fantastic 4) อันประกอบไปด้วย ผม พี่บิ๊ก พี่น้องและพี่อุ เป็นอาทิตย์สุดท้ายที่พี่บิ๊กกับพี่น้องจะไปเที่ยวกับผมและพี่อุที่โอกินาว่าแล้ว ใจหายเหมือนกัน ต่อไปก็จะเหลือคนไทยแค่สองคนที่นี่ คงจะคิดถึงพี่ๆแน่เลยครับ (เอาไว้ให้พี่เขากลับไปก่อนดีกว่า แล้วค่อยเม้าท์พี่เขา คริคริ) เริ่มออกเดินทางตอนบ่ายโมงครึ่งโดยประมาณ ด้วยแท๊กซี่ที่เรียกที่ Front B ซึ่งสถานที่ที่พวกเราจะไปในวันนี้คือสนามแสดงการเต้นเอสะ ที่ ชาตัง (Chatan) หรือรู้จักในชื่อของ อเมริกันวิลเลจ อยู่ไกลพอสมควร ค่าแท๊กซี่ประมาณ 2400 เยน เหอๆ ไม่อยากคำนวณเป็นเงินไทยเลย มาถึงก็ช่วงประมาณบ่ายสอง แดดกำลังสวยเลย ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ใสๆ ไร้เมฆมาบัง แน่นอนครับ ว่าไม่รอช้า งัดอาวุธเปลี่ยนฟิลเตอร์เป็น CPL กดไปสักสองสามรูป พอเป็นกระสัย 

หลังจากถ่ายรูปนิดหน่อย พอให้กล้องได้รับแสงแดดของโอกินาว่าแล้ว ก็เข้าไปดูสินค้าในร้านขายของมือสองจากอเมริกา อ้อ... ผมลืมเล่าให้ฟังไปว่า แต่ก่อนโอกินาว่านั้นเป็นเกาะที่ทหารอเมริกันใช้เป็นฐานทัพสมัยสงครามโลกโน่นแหน่ะ เข้าไปเลือกดูแต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร จากนั้นเดินต่อไปอีกนิดหน่อยก็จะเจอ DIY เป็นร้านเหมือนขายของตกแต่งบ้าน เป็น request จากพี่บิ๊ก บอกว่าเรามาที่นี่แล้วยังไม่เคยเข้าเลย ขอเข้าไปหน่อย ก็เลยจัดให้ตามคำขอ เอิ๊กๆๆ แล้วผมก้ได้นาฬิกาเรือนใหม่ออกมาด้วย ราคา 2000 เยน (ประมาณ 700 บาท) เป็นนาฬิกาคาสิโอสายเหล็กแบบยืดได้ อิอิ จากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันที่จัสโก้ ฮ่าๆๆ จะบอกว่าที่นี่จัสโก้เยอะมาก อารมณ์เหมือนเซ็นทรัลหรือโรบินสันบ้านเราอ่ะ แต่ว่าบ้านเราของขายและขนาดของห้างนั้นใหญ่กว่าเยอะมาก เหอๆ ผมก็เลยกินแมคโดนัล แถมช่วยพี่น้องและพี่อุกินทาโกะยากิ เกี๊ยวซ่า และราเมง ฮ่าๆๆ อิ่มมากกกกกกก รอจนประมาณสี่โมงกว่าๆ ถ่วงเวลากันให้แดดร่มลมตกสักหน่อย แต่ยังว่าที่นี่พระอาทิตย์ตกช้ามาก ก็ตัดสินใจตะลุยออกไปท้าทายแสงแดดด้วยครีมกันแดดของแต่ละคน หน้างานนั้นจะมีร้านขายของกินเล่น ของเล่น เหมือนงานโอท็อปบ้านเราเลยครับ 

ซื้อบัตรผ่านประตู 500 เยน เพื่อเข้ามาชมการแสดงเอสะ แน่นอนครับว่าบัตรราคานี้ก็ต้องกลางสนามตอนแดดร้อนๆ แต่คณะคาราวานฉิ่งฉับทัวร์ของเราไม่มีปัญหา พร้อมที่จะหลังลอกอีกครั้ง จับจองพื้นที่ที่ใกล้ๆพื้นที่แสดงให้มากที่สุด จากนั้นก็งัดอาวุธของแต่ละคนมาสอยรูป หรือวีดีโอกันตามอัธยาศัย ผมก็ล่อด้วย 70-200 มม.เลยครับ อิอิ ตั้งใจอยากได้ภาพแนวโคลสอัพ เมื่อการแสดงเริ่มขึ้น เสียงร้องว่า "อี้...ยา....ซา...ซะ" ดังขึ้นสลับกับเสียงเป่าปาก วี๊ดๆ พร้อมด้วยเสียงกลองโบราณเป็นจังหวะ ถูกขับกล่อมด้วยซันชิน(เครื่องดนตรีสามสาย)และเพลงสไตล์โอกินาว่า ริ้วขบวนที่ผู้ร่วมขบวนแต่งกายหลากหลายรูปแบบ ในขบวนส่วนใหญ่จะประกอบไปด้วยขบวนของกลองใหญ่มาเป็นชุดแรก จากนั้นก็เป็นกลองเล็กอีกชุดหนึ่ง ตามด้วยขบวนของสาวๆ ที่จะมาร้องรับประสานเสียง และที่จะขาดไม่ได้เลยเหมือนตัวตลกประจำขบวน ซึ่งจะแต่งตัวแตกต่างจากคนอื่น แต่งหน้าขาว ทาปากและแก้มสีแดง พร้อมกับถือพัดเดินแทรกไปตามจุดต่างๆของขบวน ดูแล้วคล้ายกับจะเป็นผู้นำขบวนหรือผู้ตรวจสอบขบวนก็ว่าได้

 

การแสดงเอสะนั้นมีหลากหลายรูปแบบมาก การแต่งกายก็แล้วแต่ทีมที่มาแสดง เพลงที่เลือกใช้ การจัดขบวน ฯลฯ ค่อนข้างจะฟรีสไตล์มาก บางทีมนั้นมีการจัดรูปแบบแบบต่อตัวก็มี หรือบางทีมไม่ใช้กลองเลย แต่ใช้การเป่าปากอย่างเดียว เป็นเสน่ห์ที่น่าหลงใหลอย่างมากเลยครับ ผมเองคนนึงที่ชื่นชอบการแสดงนี้มาต้ังแต่อยู่เมืองไทยแล้ว กล่าวคือตอนผมหาข้อมูลท่องเที่ยวโอกินาว่านั้น เปิดเจอเว็บไซต์นึงที่อยู่ดีๆก็มีเสียงร้องของการแสดงเอสะ ฟังแล้วดูน่าตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก 

แต่..... เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อดูการแสดงอยู่ดีๆ ฝนเจ้ากรรมดันตกลงมาได้ หนีฝนกันทุลุกทุเลมาก จากนั้นพอฝนหยุดก็เลยเดินออกไปริมหาดดูพระอาทิตย์ตกดินกัน โดยเดินออกจากที่แสดงนั้นไม่ถึง 50 เมตร ฮ่าๆๆ ไปชักภาพร่วมกันเล็กน้อย

จากนั้นผมก็ไปจัสโก้อีกรอบกับพี่บิ๊กไปหาเครื่องดื่มมาทานกัน เพราะในงานอาหารและเครื่องดื่มแพงมาก แพงแบบราคาคูณสองเลย กลับมาอีกทีก็เกือบสามทุ่มแล้ว ซึ่งใกล้เวลาที่จะมีการแสดงดอกไม้ไฟที่นั่นด้วย อิอิ แน่นอนครับว่างานนี้ไม่พลาดที่ต้องเก็บภาพดอกไม้ไฟในญี่ปุ่นครั้งแรกในชีวิต แต่....ผมไม่ได้เอาขาตั้งกล้องมาจากเมืองไทย เพราะว่ามันหนักมาก ฮ่าๆๆ แต่ก็ใช้นวัตกรรมขวดชาเขียวหนุนใต้เลนส์ ซึ่งมันอาจจะเป็นความบังเอิญหรือโชคดีก็ได้ที่มันสามารถถ่ายรูปพลุได้พอดีมากเลย ก็ได้ภาพมาพอสมควร

 

นี่เป็นเพียงตัวอย่างรูปนะครับ ดูรูปเพิ่มเติมได้ที่ http://foh9.multiply.com/photos/album/84/