ไก่ย่างเทอริยากิร้านของฮิโรซัง

ท่าประจำของพี่บิ๊กเวลาแกเจอก๊วน แกชอบทำท่าเหมือนกำลังกัดไก่ออกจากไม้ ซึ่งเพื่อนๆก๊วนแกจะเป็นอันรู้กันว่านั่นคือท่ากินไก่ย่าง(เทอริยากิ)ที่ ร้านของฮิโร่ซัง แต่ความหมายนั้นยังไม่สามารถสรุปได้ เพราะอาจจะแปลผิดได้เสมอ (พี่บิ๊กแกมีไรให้เซอร์ไพร์สเสมอ ฮ่าๆๆ) เท่าที่ผมสังเกตดูนั้นมีสองความหมายคือ 1)ชวนคนนั้นไปกินไก่ย่าง หรือ 2)บอกคนนั้นว่าเมื่อคืนไปทานไก่ย่างมา ผมเองได้มีโอกาสไปร้านของฮิโรซังอยู่สามสี่ครั้ง ร้านของฮิโรซังนั้นเดินออกจาก OIC (Okinawa International Center : ที่พักของผม) มาทาง Front B จากนั้นเดินลงเขาประมาณ 300 เมตร (บอกแล้วว่ามันบ้านนอก จะไปกินไก่ทียังต้องเดินลงเขาเลย) พอเจอถนนใหญ่ให้เลี้ยวซ้าย ร้านของฮิโรซังจะอยู่หัวมุมพอดี สังเกตง่ายๆได้สองอย่างคือ 1)จะเห็นแมวสัญชาติญี่ปุ่น ตัวสีออกขาวๆเทาๆ ระบุไม่ได้เพราะไปทีไรก็มืดแล้วก็เลยมองไม่ค่อยเห็นสี แต่สังเกตที่ตา เพราะตามันจะตี่มาก ฮ่าๆๆ 2)ควันที่พวยพุ่งมาพร้อมกับกลิ่นหอมๆของไก่ย่างจะลอยมาเตะจมูกเข้าอย่างจัง เมื่อใกล้ถึงถนนใหญ่ เหมือนฮิโรซังพยายามเร่งเร้าให้เรารีบเดินให้ถึงร้านของแกเร็วขึ้น ร้านเทอริยากิของฮิโรซังเป็นร้านข้างถนนเป็นเหมือนเพิงหรือเค้าเตอร์ในบาร์ ร้านเหล้า หรือจะนึกถึงร้านราเมงที่มักปรากฎอยู่ในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น ที่จะมีแต่เค้าน์เตอร์มีเก้าอี้สามสี่ตัววางเรียงรายอยู่หน้าร้าน แต่จะมีโต๊ะตัวเล็กๆพร้อมกับที่นั่งเสริมพิเศษอยู่ข้างๆร้านด้วย เมื่อถึงหน้าร้านจะเห็นพ่อครัว(คนปิ้งไก่) ลักษณะของคนโอกินาว่าตามตำราเป๊ะเลย นั่นก็คือ ตาโต ตัวเตี้ยล่ำคล้ำ คิ้วหนา ขนดก ฮิโรซังเป็นคนใจดีชอบคุยภาษาอังกฤษกับคนอื่น แต่ภาษาของแกก็ใช่จะดีอะไรหรอกนะ แกชอบติดพูดคำ กู๊ดดดดดด พร้อมกับทำชูนิ้วโป้งให้ หรือ โนกู้ดดดดด ก็จะเอาท่อนแขนประสานกันโชว์ขนแขนที่ยาวและดกดำ เขามักจะบอกว่าผมหน่ะ กู๊ดเฟซซซซ (หน้าตาดี) ถ้าอยู่กับพี่บิ๊กด้วยเขาก็จะหันไปบอกกับพี่บิ๊กอย่างนั้นเช่นกัน และถ้าบอกเช่นจะขาดไม่ได้คือจะบอกว่า Me too เสมอ ฮ่าๆๆ เอาเหอะ สนุกของแกก็เต็มที่เลย ฮิโรซังจะมีไก่ปิ้งอยู่สองแบบเท่าที่ผมเคยเห็นคือ ไก่ย่างราดซอส กับไก่กระเทียม ผมเคยกินแบบเดียวคือไก่ย่างราดซอส เนื่องจากพี่บิ๊กเตือนไว้ว่าไก่กระเทียมมันไม่อร่อย ฮ่าๆๆ พี่บิ๊กเองแกสนิทกับฮิโรซังมากพอสมควร แกเคยเล่าให้ฟังว่าแต่ก่อนร้านฮิโรซังไม่มีเบียร์ขาย แกก็เลยไปขอให้ฮิโรซังเอาเบียร์มาขาย และนั่นก็เหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ให้ร้านแกขายของดีวันดีคืน และทุกๆวันจะเห็นนักศึกษาของ OIC ลงไปกินไก่ร้านฮิโรซังประจำ

เมื่อ ไปถึงร้านของฮิโรซังแล้ว จะได้ผมกับบุคคลคนนึงนั่งทานไก่พร้อมกับ Awamori ร้อน ที่ถูกเสริฟในแก้วมีหูทรงสูง คนๆนี้เป็นยิ่งกว่าขาประจำของร้านเลยก็ว่าได้ ชื่อของเขาคือ ไท้โชว์ ไท้โชว์เป็นผู้สูงอายุคนนึงผมสั้นสีขาว หูกาง หน้าผากย่น ฟันไม่ค่อยมี พี่บิ๊กมักจะให้ทุกคนเรียกแกว่า ปาจิงโกะเซนเซย์ (คำว่า Sen-Sei = อาจารย์) เพราะทุกคืนที่เราพบแกนั้นแกจะเล่นปาจิงโกะ ที่เดินถัดจากร้านฮิโรซังไปประมาณสิบเมตรได้ แกจะมาดื่มเหล้าขาวร้อนพร้อมกินไก่ย่างรอภรรยามารับทุกคืน และทุกคืนเวลากลับแกมันจะลืมไม้เท้าของแกเป็นประจำ เหอๆ (กินเหล้านี้มันดีจริงๆนะ ไม่เมาต้องใช้ไม้เท้า แต่พอเมาแล้วไม่ต้องใช้ก็ได้ ฮ่าๆๆ ไม่บอกก็น่าจะพอเดาได้ว่าเมาแล้วลืมหน้าลืมหลัง) และมีสิ่งหนึ่งที่แกมักจะทุกคืนเลยคือการขโมยผ้าเย็นออกมาจากร้านปาจิงโกะมา ให้พวกผมหรือนักศึกษาคนอื่นๆที่แกรู้จักและนั่งกินไก่ย่างอยู่ที่ร้านของฮิ โรซัง ความภูมิใจของแกอีกอย่างนึงคือการสอดนิ้วเข้าปากแล้วเป่าเสียงได้ (ที่โอกินาว่าใช้ประกอบการแสดงเต้นเอสะ) เพราะว่าทุกคืนพี่บิ๊กจะพยายามเป่าแต่ไม่มีเสียง อย่างไรก็ตามความพยายามของพี่บิ๊กอาจจะไม่เป็นเพียงความพยายามต่อไปก็ได้ เมื่อเริ่มเป่าได้นิดนึงแล้ว เอิ๊กๆๆ พยายามเข้านะลูกพี่เรื่องของวันนี้จะไม่ค่อยมีเรื่องของพี่น้องและพี่อุสักเท่าไหร่เลย เพราะว่าพี่แกไม่ค่อยไปร้านนี้กับพี่บิ๊กด้วย เอิ๊กๆๆ เอาไว้เรื่องต่อๆไปจะแวะมาเผานะครับ

สำหรับ ผมแล้วการได้มาร้านฮิโรซังนั้นก็ตั้งใจจะมาฝึกภาษาญี่ปุ่น และภาษาโอกินาว่าด้วย ฮ่าๆๆ แต่จะได้เรื่องหรือไม่นั้นต้องรอดูตอนต่อไปนะครับ อิอิ

ระวังไว้นะครับ ถ้าใครคุยกับฮิโรซังมากๆ จะติดคำว่า กู๊ดดดด กับ โนกู๊ดดดดด นะครับ อิอิ อาจจะไม่ได้พูดภาษาญี่ปุ่นแถมภาษาอังกฤษอาจจะแย่ลงก้ได้นะครับ แต่ผมชอบนะ คิดว่าคงจะไปบ่อยๆ ถ้ามีเวลา

 ปล. ยังไม่ได้ลงไปถ่ายรูปร้านฮิโรซังเลย ถ้าถ่ายแล้วจะเอามาให้ดูนะครับ